We wrześniu 1929r. Jego Eminencja ks. kard. Aleksander Kakowski Arcybiskup Warszawski polecił Ks. Stanisławowi Żelazowskiemu ówczesnemu profesorowi Seminarium Duchownego zorganizować parafię i wybudować Kościół, plebanię i dom Katolicki na Powiślu między mostami Kierbedzia i Poniatowskiego, mianując go jednocześnie tymczasowym administratorem parafii Świętego Antoniego. Ks. Żelazowski po zakupieniu placu, co okazało się nie być zaddaniem prostym, ogłosił konkurs na projekt kościoła. Zwycięzcą okazał się Konstanty Jakimowicz, który stworzył wariację na temat bazyliki wczesnochrześcijańskiej.Prace nad budową rozpoczęły się w 1932 roku. Pomimo tego, że budynek nie został ukończony, w 1938 roku Jego Eminencja uznał, że jest należycie przygotowany do odprawiania nabożeństw.
Podczas wojny wszystkie budynki dookoła kościoła zostały zburzone lub poważnie uszkodzone. Jedynym nieuszkodzonym budynkiem okazała się plebania, chociaż na ulicę tuż przed nią padły dwie bomby, które uszkodziły piękny parkan i zdemolowały kanalizację. W 1939 roku na kościół spadły trzy szrapnele -jeden we front i dwa na dach, który został częściowo uszkodzony. W przeddzień kapitulacji Warszawy w kościół uderzyła bomba, która wpadła nad wielkim ołtarzem, przebiła sklepienie i wybuchła w podziemiach, niszcząc budynek. Podczas całej wojny ani razu nie były wstrzymane nabożeństwa – nawet podczas bombardowania Warszawy lub ciężkich nalotów we wrześniu 1939r.
Po zakończeniu wojny wojny rozpoczęła się odbudowa zniszczonej świątyni. Prace renowacyjne trwały przez wiele lat. Dzięki staraniom kolejnych księży proboszczów oraz ofiarności wielu parafian 3 października 1969 roku, Jego Ekscelencja ksiądz kardynał Stefan Wyszyński dokonał ponownej konsekracji odbudowanego kościoła. Podczas niej Prymas Polski nadał kościołowi i parafii jeden tytuł „Pod wezwaniem Świętej Teresy Od Dzieciątka Jezus.”
(Na podst. Kroniki Parafii opr. Anna Ornoch)
